Monday 18 July 2011

ευριπιδαριστοφανίζειν



















ΤΡΥΓΑΙΟΣ

Ο σοφός ο Όμηρος πανέξυπνα το είπε.
ʺΆμυαλος κι ανόσιος και άσπιτος είναι εκείνος,
που η ψυχή του αγαπά εμφύλιο πόλεμοʺ.

6 comments:

xtina said...

εικόνα από:

http://rhetoriccamel.blogspot.com/2010/10/peace-sign.html

xtina said...

http://www.scribd.com/doc/5384152/-
Ειρήνη Αριστοφάνη

xtina said...

"Φαίνεται πως γνώριζε πολύ καλά τις τραγωδίες του Αισχύλου, τον οποίο θαύμαζε για τη συντηρητικότητά του και που, στους "Βατράχους", ύστερ' από μεγάλη διαδικασία, που γίνεται στον Άδη, δίνει τα πρωτεία της τραγικής ποίησης. Επίσης είναι άριστος γνώστης των "Ωδών" του Πίνδαρου και του Στησίχορου. Εκείνος όμως που επέδρασε πολύ στο ύφος, στη τεχνική και στη γλώσσα του, ήταν ο Ευριπίδης, παρόλο που αποτελούσε το μόνιμο στόχο των επιθέσεων και των διακωμωδήσεών του. Ο Κρατίνος, για να χαρακτηρίσει την προσκόλληση αυτή, έπλασε το ρήμα ευριπιδαριστοφανίζειν."

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82

xtina said...

The intensive particle λᾱ- attested by ancient lexicography is a ghost word. It has its origin in a faulty analysis of the compound λᾱκαταπύγων (Ar., Ach. 664) : this word does not mean « very καταπύγων » but « public καταπύγων », it is a compound of λαός « people », with the non-Attic form λᾱ- (instead of Attic λεω-) found in names such as Λμαχος, which is the name of an Athenian general and character of the play, and λᾱκαταπύγων is a joke on that very name Λμαχος. Compounds in λαι- usually compared with this λᾱ- have nothing to do with λαός, they are compounds of λιλαίομαι « to desire eagerly » (Λαισθένης « who desires force »), from *lasi-. Neither is the homeric adjective λαιψηρός a compound with intensive λᾱ- : it is a secondary variant of αἰψηρός altered by analogy. The etymology and the Mycenaean names compared with these by Taillardat (1992) must therefore be abandoned.

http://www.cairn.info/resume.php?ID_ARTICLE=PHIL_812_0323

John Streckfous said...

υπέροχο.

xtina said...

και το δικό σου υπέροχο ήταν
καλημέρα